W trakcie malowania kościoła w Rogowie, które rozpoczęto we wrześniu 2008 roku, z zamalowanej ,,tablicy” znajdującej się w ścianie, po prawej stronie prezbiterium, wydobyto kamień na którym umieszczona jest data poświęcenia obecnego kościoła. Okazało się, że kamień o wymiarach ok. 50 cm x 30 cm x 30 cm jest kamieniem węgielnym położonym pod budowę kościoła w 1896 roku. Na jego przedniej ścianie wykuta jest data 21.XI. 1948; na tylnej-7.IV. 1896. Wewnątrz kamienia znajduje się szklany cylinder, w którym spoczywa akt erekcyjny kościoła.
Poprzedni XIX-wieczny kościół wybudowany został tuż obok starego, drewnianego kościółka. Całość troski o budowę nowego kościoła stała się udziałem ówczesnego proboszcza, księdza Franciszka Kałuży. Położenie kamienia węgielnego pod budowę kościoła obchodzono bardzo uroczyście. Według opisu w kronice szkolnej ówczesnego kierownika szkoły i zarazem organisty Jana Niemieli, był to wtorek po Wielkanocy. ,,Po nabożeństwie, pięknie umajony kamień węgielny wyniesiono ze starego kościoła na miejsce budowy nowego, w asyście 12 księży, nauczycieli, dziatwy szkolnej i parafian. Wygłoszone zostało kazanie okolicznościowe, stosowne modły liturgiczne, a następnie odczytano dokument erekcyjny kościoła w języku polskim i niemieckim. Dokument ten, pięknie na jedwabiu wypisany, z rysunkiem starego, drewnianego kościoła, włożono do szklanego cylindra i zamknięto w kamieniu węgielnym” (fragment z Kroniki Parafialnej p. Musioła).
Po zburzeniu kościoła w 1945 roku podczas działań wojennych, odnaleziono ten dokument w ruinach, jednakże był już mocno podniszczony, z prawie całkiem wytartym tekstem.
Obecny kościół powstał według projektu Adolfa Hanaka z Olzy, w latach 1945-48, przy ogromnym zaangażowaniu księdza proboszcza Alojzego Latuska i wszystkich parafian. Poświęcony został 21 listopada 1948 roku przez J.E. Biskupa –ordynariusza, Stanisława Adamskiego. Akt erekcyjny i kamień węgielny mające wartość historyczną zostały umieszczone na powrót w świątyni, w najodpowiedniejszym dla siebie miejscu i tam znajdują się po dzień dzisiejszy.
